عروق آسیب دیده نمی توانند به درستی خون را از خود عبور دهند. در نتیجه تغذیه بافت ها و اکسیژن رسانی به آنها مختل می شود. اندام تحتانی (پاها) بخصوص در بخش هایی از سطح خود در معرض آسیب های فشاری و ضربه هستند و این موضوع برای یک بیمار مبتلا به دیابت در کنار عدم کفایت خونرسانی به آن ناحیه موجب می شود تا مناطق آسیب پذیر با یک زخم کوچک در معرض مخاطرات جدی بعدی قرار بگیرند. کمبود اکسیژن کافی در ناحیه زخم و اختلال در عملکرد سلول ها موجب تأخیر در ترمیم زخم و بالا رفتن ریسک ایجاد عفونت می گردد. میکروب زخم را آلوده کرده و به سرعت تکثیر می شوند و با تشدید عفونت عمق و سطح زخم افزایش می یابد. با پیشرفت بیماری درمان زخم سخت تر و سخت تر می شود بطوری که در برخی موارد بافت وسیعی از اندام دچار مردگی و سیاه شدگی می گردد. در اینگونه موارد شاید پزشکان مجبور شوند با هدف جلوگیری از گسترش عفونت به بخش های سالم و حتی انتشار آن در خون، بخش هایی از اندام را قطع نمایند. امروزه به منظور بررسی کفایت خونرسانی عروق ابزارهای مختلفی ساخته شده است. تست ABI و TBI دو روش بررسی منتخب در مرکز امید نو می باشند.